Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Ακριβό μου τετράτροχο...


 Της Αναστασίας Παπαλάμπρου.


 Ωρωπός, είναι η μαγική λέξη των παιδικών μου χρόνων συνδεδεμένη με την ελευθερία, το παιχνίδι, την παρέα, τις καλοκαιρινές διακοπές. Τότε που τα πρωινά σε ξυπνούσε ο κόκκορας απ την αυλή, που ακουγόταν ο ήχος του ποδηλάτου στους χωματόδρομους. Τότε που μαζεύαμε ζωντανά κοχύλια από την παραλία με τα βότσαλα, μπροστά στην Πλατεία Ηρώων.
Η επαφή με την πρωτεύουσα γινόταν με το λεωφορείο των ΚΤΕΛ και με την Ερέτρια με το φέρρυ-μπόουτ. Περνώντας τα χρόνια μεγάλωσα εγώ μεγάλωσε και ο Ωρωπός. Άρχισε να αλλάζει όψη και με γρήγορους ρυθμούς έγινε η παραλιακή πόλη που ξέρουμε σήμερα, με μεγάλη ανάπτυξη οικοδομική, πληθυσμιακή και βέβαια εμπορική. Παραλιακά ενώθηκε με το Μαρκόπουλο και το Δήλεσι. Σύγχρονα καταστήματα, επιχειρήσεις, τράπεζες, σχολεία, νέοι μονιμοι κάτοικοι, οικιστές, επισκέπτες του Σαββατοκύριακου, Δήμος Ωρωπίων και σήμερα Καλλικράτειος Δήμος Ωρωπού.
 Ένα μόνο δεν άλλαξε. Η συγκοινωνία. Για να πάς απο την μια μεριά της πόλης στην άλλη πρέπει να περιμένεις ανα δίωρο πότε θα περάσει το λεωφορείο των ΚΤΕΛ που έρχεται ή πάει στην Αθήνα. Η Δημοτική συγκοινωνία βέβαια με ένα λεωφοριάκι και εδώ και λίγες μέρες  με δύο, αποτελεί πρόοδο στην ανάγκη μας να μετακινούμαστε μέσα στην πόλη όμως τα λίγα δρομολόγια που πραγματοποιούνται και το ότι αυτά δεν καλύπτουν όλες τις περιοχές, μας οδηγούν στην άμεση ανάγκη της χρήσης του Ι.Χ. Για να επιβιβαστείς στο λεωφοριάκι της γραμμής θα πρέπει να πάς στην στάση με Ι.Χ. αφού η πόλη έχει αναπτυχθεί χωρίς πολεοδομικό σχέδιο. Εξυπηρετούνται μόνο όσοι μένουν στους κεντρικούς δρόμου γι αυτό όσοι δεν διαθέτουν Ι.Χ. , ή υποχρεώνονται σε γείτονες ή κανουν το γνωστό ώτο-στόπ ή κάνουν πεζοπορία κάτω από τον ήλιο ή την βροχή.
Νομίζω σε έναν Δήμο που ξεκινά πλέον απο Αφίδνες και Αυλώνα και καταλήγει στην παραλία, η αστική συγκοινωνία είναι επιβεβλημένη και πρώτο μέλημα όλων.
 Να μην είναι αποκομμένα τα ''χωριά'' του Δήμου, να γνωριστούν, να έχουν πρόσβαση οι πολίτες στο Δημαρχείο και τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες, στήν παραλία, στην διασκέδαση, στα αξιοθέατα, στην αγορά.  

3 σχόλια:

Unknown είπε...

με τις νέες τιμές πετρόλαδου και να είχαμε συγκοινωνία, μόνο οι λεοφορειοδηγοί θα κάνανε δρομολόγια και ρομαντικές περατζάδες, σόλο, άντε και με παρέα κανένα εισπράκτορα

Unknown είπε...

διαγράφεται μιά λέξη, λεοφορειοδηγοί και αντικαθίσταται με το ορθόν (!)λεωφορειοδηγοί

Aναστασία Παπαλάμπρου είπε...

Αγαπητέ Ωρωπιώτη,περιγραφικότατε,η εικόνα που βγαίνει από το σχόλιό σου εκφράζει απόλυτα την σημερινή πραγματικότητα του υποχρεωτικού περιορισμού της ζωής μας.Μόνο να μην πέσουμε στην παγίδα να υποτιμήσουμε τις βόλτες,την παρέα ακόμα και τον ρομαντισμό κύρια συστατικά μιας φυσιολογικής ζωής.Στόχος μας είναι,κατά την γνώμη μου, να υπάρχει συγκοινωνία και να μπορούμε και να την χρησιμοποιούμε.