Επίκαιρες σκέψεις...

Διαβάζω αυτές τις μέρες για το ηθικό πρόβλημα που "αίφνης" προέκυψε μετά από δικαστική απόφαση για ένα παλιό, γνωστό σε όλους θέμα. Στην πολιτική ένα ηθικό θέμα ή υπάρχει από την αρχή, ή όχι.  Τελικός κριτής είναι ο ψηφοφόρος. Όταν πάει κανείς στην κάλπη έχει τα δικά του πολιτικά κριτήρια και το προσωπικό του σκεπτικό για το τι θα επιλέξει.

Το σημαντικότερο πρόβλημα για τούτα τα μέρη είναι πως εδώ και πολλά-πολλά χρόνια υπάρχει η οπτική του να δούμε το δέντρο και όχι το δάσος, να γίνει το πρώτο βήμα και δεν βαριέσαι για το επόμενο, ας υπάρχει δουλίτσα σήμερα και δεν μας νοιάζει για την νέα μέρα. Για κάποιο λόγο πρέπει να ζούμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αποτέλεσμα της παραπάνω θεώρησης των πραγμάτων είναι το κομμάτι γης που αγόρασαν οι πρόγονοί μας για ένα κομμάτι ψωμί (τρόπος του λέγειν) να εξακολουθεί να κοστίζει ένα κομμάτι ψωμί ενώ στην Λούτσα, την Ραφήνα, την Νέα Μάκρη, στα Σπάτα ακόμα και στο Λαύριο και την Κερατέα τα κομμάτια γης απόκτησαν πραγματική αξία και για τις επόμενες γενιές. Οι ευθύνες ανήκουν σε πολλούς.
Ο τόπος δεν χρειάζεται διαδοχικούς "Ιζνογκούντ" που κάθε φορά πετυχαίνουν ή όχι τον τελικό στόχο. Οι πετυχημένες στον δημόσιο βίο προσωπικότητες συνδυάζουν συνήθως τρία χαρακτηριστικά:
Την προσωπική φιλοδοξία, την ευστροφία, και το "ψώνιο" της προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Η πρόκληση για μας τους πολίτες είναι να καταλαβαίνουμε ποιος ή ποιοι συνδυάζουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.