ΣΚΕΨΕΙΣ...

Διόδια Αφιδνών 15/2/2011

Πριν από λίγες μέρες έγινα μάρτυρας μιας ενδοοικογενειακής αντιπαράθεσης με θέμα την εξέγερση στην Αίγυπτο. Ήταν την ώρα που στις Ειδήσεις ανακοίνωναν ότι ο πρόεδρος Μουμπάρακ παραιτήθηκε και την προσωρινή διακυβέρνηση θα την αναλάβει ο στρατός.
"Το καλύτερο είναι εχθρός του καλού" ήταν η φράση που πυροδότησε το κλίμα και ο έτερος των συνομιλητών ανταπάντησε: "Δηλαδή θα ήταν καλύτερα να αποδεχθούν την κατάσταση και να δεχθούν τη μοίρα τους παθητικά; Αν δεν υπάρχει αντίσταση και  δεχόμαστε ό,τι μας επιβάλλουν πού θα οδηγηθούμε;"
Η συζήτηση με έκανε να σκεφτώ και τα δικά μας. Τα μέτρα που μας επιβάλλει η  Τρόικα αλλά και το κίνημα αντίδρασης"Δεν πληρώνω-δεν πληρώνω".
Ειδικά το τελευταίο διάστημα, το κίνημα έχει λάβει διαστάσεις  και έχει γίνει αντικείμενο των Μ.Μ.Ε. σε σημείο  που δημιουργεί προβληματισμό. Το αν το ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει το κίνημα λίγη αξία έχει αν η ανταπόκριση του κόσμου σ' αυτό είναι μεγάλη και αυθόρμητη. Ο κόσμος ούτως ή άλλως έχει αρχίσει να νοιώθει, μαζικά, απαξία για τους παραδοσιακούς κομματικούς μηχανισμούς.
Στην περιοχή μας δε, όπως και σε άλλες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τα διόδια, στο γενικό κίνημα προστίθενται και όσοι αντιδρούν για το ύψος του κόστους των διοδίων αλλά και την συχνότητά τους. 
Τα Μ.Μ.Ε. στηρίζουν το κίνημα; ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την προβολή του;
Σε μια κοινωνία των "Μέσων" αν δεν προβάλλεσαι σημαίνει πως δεν υπάρχεις.
Μήπως το κίνημα χρησιμοποιείται σαν μέσο εκτόνωσης-ώστε να αποτραπεί μια γενικευμένη αντίδραση- παίζοντας πυροσβεστικό ρόλο;
 Και αν ακόμα υποθέσουμε, δημιουργώντας ένα σενάριο, ότι τελικά η χώρα μας θα οδηγηθεί  σε μια εξέγερση- όπως προέβλεπαν οι μάντεις κακών- τύπου Αργεντινής, ποιά θα είναι η κατάληξη; Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις δεν κρατούν παρά για σύντομα χρονικά διαστήματα και τις διαδέχονται καταστάσεις που απέχουν από τις προσδοκίες και τα ιδανικά των επαναστατών.
 Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να πει ότι οι καταπιεσμένοι Αιγύπτιοι δεν έπρεπε να αντιδράσουν, όπως και κανείς δεν γνωρίζει ποιά θα είναι η διάδοχη κατάσταση και το μέλλον του λαού της χώρας τους.
Άς είμαστε λοιπόν όλοι οι λαοί αναλυτικοί και ιστορικά ενήμεροι ώστε να διεκδικούμε τα δίκαιά μας με τρόπο που θα έχει αποτελέσματα υπέρ ημών και θα καταλήγει στην οργάνωση και την σταθερότητα.