«Περί Οικονομίας» : Απορίες ενός πολίτη.

Πρώτη δημοσίευση 6/1/2012 στην "Υπερβαση"

Ήρθε λοιπόν η ώρα να καταλυθούν οι κατακτήσεις των εργαζομένων όπως η Εθνική Συλλογική Σύμβαση άρα και ο καθορισμός του κατώτερου βασικού μισθού….
Το κοινωνικό κράτος του “αόριστου” σοσιαλισμού ( αλήθεια τι είδους σοσιαλισμό είχαμε; ) και της υποτιθέμενης “λαϊκής” δεξιάς ήταν πελατειακό κοινωνικό κράτος!
Το πελατειακό κράτος του άμεσου “κέρδους” για τους εμπλεκόμενους αιρετούς και ψηφοφόρους που συνετέλεσε στο να φτάσουμε στο ‘μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα’:
• Η παραμονή στο ευρώ σημαίνει εσωτερική υποτίμηση δηλαδή απελευθέρωση ή μείωση μισθών και επιβολή φόρων. Αυτό που περίπου ζούμε σήμερα ,εν ολίγοις.
• Έξοδος απ’ το ευρώ , για μια χώρα που έχει καταλήξει να εξάγει στο ελάχιστο και να ζει με εισαγωγές, θα σημάνει μέχρι και έλλειψη ειδών βασικής ανάγκης όπως τα τρόφιμα.
Στο παρόν, λοιπόν, ο Έλληνας βρίσκεται σε μια απέλπιδα διελκυστίνδα.

Ποιό θα είναι το μέλλον και ο προσανατολισμός της νέας ,πια, Ελληνικής οικονομίας;

Οι κατακτήσεις αγώνων ετών χάνονται σε λιγότερο από έναν μήνα στον βωμό της “ανταγωνιστικότητας”. Μιας λέξης με αόριστη έννοια, ενός απρόσωπου όρου που δεν συνδέεται άμεσα με την καθημερινή μας ζωή. 

Τι είναι λοιπόν η “ανταγωνιστικότητα” και πως θα υλοποιηθεί;

Με την μείωση του κόστους παραγωγής ,σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη που επικαλούνται οι δανειστές μας. Βασικός τρόπος μείωσης αυτού του κόστους είναι η μείωση μισθών. 

Η ακόμα πιο φτηνή εργασία (σε σχέση με τους Ευρωπαϊκούς μισθούς) θα προσελκύσει επενδύσεις;

Πώς και με πόσα θα ζουν εν τω μεταξύ οι εργαζόμενοι;

Ποιό είναι το πλάνο αύξησης του βιοτικού επιπέδου του εργαζόμενου μετά την κρίση, και τί ακριβώς παράγει (ικανό να ωθήσει την οικονομία) η χώρα μας;

Από ποιά αφετηρία ακριβώς θ’ αρχίσει η ανάπτυξη και πώς θα επιτευχθούν οι επενδύσεις σε ένα άκρως αποθαρρυντικό φορολογικά και γραφειοκρατικά, για τις επιχειρήσεις, περιβάλλον;

Φτάνει μόνο η μείωση μισθών και ποιοί είναι οι δυνητικοί επενδυτές;

Τί θα εμποδίσει την μείωση μισθών να μας μετατρέψει σε χώρα της Ανατολικής Ασίας και να δημιουργήσει μια τεράστια τάξη Ελλήνων "εργαζόμενων φτωχών";

Ποιός μηχανισμός θα εξασφαλίσει το ότι τα κεφάλαια που θα συσσωρεύσουν οι επιχειρηματίες από την μείωση του κόστους της εργασίας θα επανεπενδυθούν στην Ελληνική αγορά και δεν θα καταλήξουν σε επενδύσεις στο εξωτερικό;

Πώς θα εξασφαλιστεί η μείωση της ανεργίας;

Ποιός ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΑΦΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στις παραπάνω ερωτήσεις;
-Οι τεχνοκράτες πρωθυπουργοί και κρατικοί σύμβουλοι;
-Οι πολιτικοί που αναζητούν και επιζητούν να επιρρίψουν ευθύνες ο ένας στον άλλον για να απαλλαγούν απ’ το εκλογικό κόστος;
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι θυσίες θα έχουν τέλος απ’ την μεριά του πολίτη πολύ σύντομα και με άγνωστες συνέπειες ,αν δεν δοθούν απαντήσεις και μάλιστα άμεσα.
Ο Έλληνας πολίτης είναι αρκετά ευφυής ώστε να “παίζει” το πειραματόζωο της διεθνούς αγοράς και την “τροφή” του διεθνούς και εγχώριου πολιτικού συστήματος για πολύ χρόνο ακόμα……