Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2017

Περί Αριστείας και Μεταμνημονιακής Ελλάδας.


Το θέμα της  Αριστείας απασχολεί κατά καιρούς την Ελληνική Κοινωνία, την Βουλή των Ελλήνων και τα πολιτικά κόμματα.
Έχουν ακουσθεί , από διάφορες πλευρές, πολλές ενδιαφέρουσες αλλά και αλληλοαντικρουόμενες απόψεις .

Εκτιμάται ότι για το σπουδαίο αυτό θέμα (που έχει κατά το παρελθόν απασχολήσει και το Δημοτικό Συμβούλιο Ωρωπού), χρήσιμο είναι όταν εμφανίζονται αξιόλογες σκέψεις ιδέες και προτάσεις να τυχαίνουν της ευρύτερης δημοσιοποίησης, διότι έτσι εμπλουτίζεται    η δεξαμενή  των απόψεων, των σκέψεων, των ιδεών  και των εν γένει προσεγγίσεων, γύρω από το σπουδαίο αυτό θέμα της Αριστείας, τροφοδοτείται ο διάλογος, ο προβληματισμός όλων μας,και δίνονται εναύσματα για την ανάληψη πρωτοβουλιών. Μέσα σ΄ αυτό το πνεύμα κινείται και ο σκοπός αυτού του κειμένου. Το έναυσμα δόθηκε από πρόσφατα δημοσιευμένο σχετικό άρθρο στην εφημερίδα «Καθημερινή της Κυριακής». Γράφει  ο Χρήστος Γιανναράς:  
«...........H βαθμολογία αξιολογεί και επιβραβεύει την ατομική επίδοση του μαθητή, ικανοποιεί και ανταμείβει το άτομο.                                                                                                          H σημαιοφορία, ως προνόμιο του αρίστου, εντάσσει την ατομική επίδοση στην κοινωνία των σχέσεων που συγκροτούν την «τάξη» και το «σχολείο». Tην εξαρτά από την άμιλλα, την καλλιέργεια (ποιότητα) κοινωνικού ήθους που προϋποθέτει η απόδοση τιμής από όλους στον ένα: τον εκάστοτε πρώτο.                                                                                                        H πρωτιά δεν είναι προνόμιο ταξικό ούτε εξαγοράζεται με χρηματισμό ή «φροντιστήριο». Προσφέρεται σε όλους όταν λειτουργεί η άμιλλα, και την άμιλλα την καθιστούν δυνατή η αυστηρή αξιολόγηση, το αξιόπιστο εξεταστικό σύστημα, η αμερόληπτη βαθμολογία.                                                                                                                   Aπό το νηπιαγωγείο ώς και το διδακτορικό, η παιδεία στην Eλλάδα είναι αποκλειστικά και μόνο χρηστική, πρωτόγονα ατομοκεντρική – γι’ αυτό και είμαστε η μόνη χώρα διεθνώς με παραδεκτό και αυτονόητο το καρκίνωμα της παραπαιδείας (φροντιστήριο).                                                                                                                                                Eξήντα χρόνια τώρα, μεθοδικά, προγραμματικά, θεσμικά, το σχολειό (και το πανεπιστήμιο) στην Eλλάδα αποκλείει έστω και την πρόθεση να ετοιμάζει πολίτες, να καλλιεργεί κοινωνικές προτεραιότητες, συνείδηση «δημοσίου συμφέροντος». Eίμαστε μάλλον η μοναδική χώρα διεθνώς που έχει παραδώσει τα πανεπιστήμιά της να τα νέμονται οι αδίστακτες κομματικές συντεχνίες.   Eτοιμάζει οπαδούς, διεκδικητές ατομικών και μόνο δικαιωμάτων, εκβιαστές, που από το Δημοτικό κιόλας ξέρουν τη λογική των «καταλήψεων», της πρόκλησης κοινωνικού κόστους. Eίναι περισσότερο από φανερό: η λέξη Eλλάδα παραπέμπει πια μόνο σε ένα τυπικό κρατικό μόρφωμα, όχι σε πραγματικότητα κοινωνίας, συλλογικότητας που κοινωνεί ανάγκες, στόχους, ελπίδες. H γλώσσα έχει εσκεμμένα καταστραφεί, λογική συν-εννόησης δεν υπάρχει, οι χρηστικές προτεραιότητες και ο ατομοκεντρισμός έχουν αποθηριώσει τα ήθη και τη νοο-τροπία, η ιστορική συνείδηση απαλείφθηκε........».
Ανέφερα ότι το θέμα της Αριστείας έχει απασχολήσει κατά το παρελθόν και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ωρωπού. Θυμίζω την, ομόφωνα σχεδόν αποδεκτή, εισήγηση και ψήφιση της απόφασης για την εφαρμογή του θεσμού των Δημοτικών Συμβουλίων των Εφήβων του Δήμου Ωρωπού. Ατυχώς ο τότε Δήμαρχος δεν θέλησε να υλοποιήσει την απόφαση αυτή (όπως και πολλές άλλες).
Καλώ τον σημερινό Δήμαρχο Ωρωπού κ. Θωμά Ρούσση, που έχει ψηφίσει την απόφαση για το θεσμό των Δημοτικών Συμβουλίων των Εφήβων , όπως επικαιροποιήσει την απόφαση αυτή και προχωρήσει άμεσα στην εφαρμογή του θεσμού των Δημοτικών Συμβουλίων των Εφήβων του Δήμου Ωρωπού.
Οφείλω δημόσια να αναγνωρίσω στον σημερινό Δήμαρχο Ωρωπού την ευαισθησία και αποφασιστικότητα που επέδειξε με την καθιέρωση του εμβλήματος (ιδιαίτερου δηλωτικού σήματος) του Δήμου Ωρωπού που προέκυψε μετά από εθελοντικό  εικαστικό διαγωνισμό και ψηφίστηκε ομόφωνα-πλην ενός- από το Δ.Σ. του Δήμου Ωρωπού και δεν θέλησε ο προηγούμενος Δήμαρχος να καθιερώσει.
Αναμφίβολα ο θεσμός των Δημοτικών Συμβουλίων των Εφήβων (όπως ψηφίστηκε από το Δ.Σ. του δήμου Ωρωπού) προκαλεί  την κοινωνική δυναμική της άμιλλας, καλλιεργεί κοινωνικές προτεραιότητες  και διαπλάθει πολίτες με συνείδηση «δημοσίου συμφέροντος».
Η Νεολαία μας που θα κληθεί να υπηρετήσει την Μεταμνημονιακή Ελλάδα δικαιούται να έχει το δικό της λόγο και την δική της συμβολή στην οικοδόμηση της Νέας Ελλάδας, μακρυά από την νοοτροπία και τις μεθοδεύσεις των επαγγελματιών της  εξουσίας.

Καλό Φθινόπωρο, 
Καλή Σχολική Χρονιά.
Γιώργος Γιαμαρέλος

Δεν υπάρχουν σχόλια: