Τέρμα οι κηρήθρες με το μέλι.

Από τα "Ιδεογραφήματα" της εφημερίδας ΥΠΕΡΒΑΣΗ(16/4/2012)

Κάποτε, τις παλιές καλές εποχές της μεταπολιτευτικής ευημερίας και του γιγαντωμένου κράτους, ο πολιτευτής - βουλευτής ήταν η κηρήθρα με το μέλι που μάζευε γύρω του τους ψηφοφόρους - οπαδούς σαν εργάτριες (αλλά και κηφήνες) μέλισσες που τον ακολουθούσαν πιστά και κατά πόδας έτοιμες να βγάλουν το κεντρί τους σ’ όποιον απειλήσει το μελίσσι. Ήταν φυσικό και……ανθρώπινο σ’ ένα πολιτικό περιβάλλον που κυριαρχούν δύο κόμματα και ο κάθε πολιτευτής συγκέντρωνε χιλιάδες ή και δεκάδες χιλιάδες -στις μεγάλες ειδικά περιφέρειες- σταυρούς, πολλοί βουλευτές να νοιώθουν ως εξαιρετικά ‘ξεχωριστά’ πρόσωπα μιας και τόσος πολύς κόσμος τους επέλεξε να τον εκπροσωπούν. Η δυνατότητα δε που είχε το κράτος να δίνει πάσης φύσεως δουλειές με διορισμούς και αναθέσεις, μετέτρεπε στην κυριολεξία τα στελέχη της πολιτικής σε ισχυρά άτομα με αυλές και παρατρεχάμενους που δικαιολογημένα ήταν εύκολο να καβαλήσουν το καλάμι.

Δύσκολες οι μεταβατικές περίοδοι, τα δεδομένα της οικονομίας και της κοινωνίας έχουν αλλάξει για πάντα και ο μέχρι πρότινος αστείρευτος πάροχος που λέγεται ‘κρατικός κορβανάς’…μας τελείωσε. Δύσκολο να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα μιας και οι εποχές της κηρήθρας με το μέλι μάλλον παρήλθαν οριστικά. Πολλές μελισσούλες δεν το έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι και συνεχίζουν να ζουζουνίζουν γύρω από την άδεια σχεδόν από μέλι κηρήθρα ζητώντας εξυπηρετήσεις, περιμένοντας να βρουν δουλειά ή απλά ελπίζοντας πως η σχέση τους με τον πολιτικό ίσως κάποια μέρα κάπου (αόριστα) τους ωφελήσει αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τις συνήθειες του παρελθόντος.

Απ’ την άλλη μεριά πολλοί πολιτικοί και πολιτευόμενοι (κυρίως παλιοί αλλά και νέοι) αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πως οι ορδές κομματικών ακολούθων νομοτελειακά θα εκλείψουν μετά το τέλος του δικομματισμού όπως τον ζήσαμε μέχρι σήμερα κι ότι οι ίδιοι σαν πρόσωπα, σταδιακά και σταθερά θα πάψουν να είναι το κέντρο του κόσμου.

Οι πολίτες που συμμετέχουν στις τωρινές προεκλογικές εκδηλώσεις λιγοστοί ενώ οι αποδοκιμασίες για εκπροσώπους των δύο μεγάλων κομμάτων δεν λείπουν απ΄το πρόγραμμα.

Και σαν ταπεινός πολίτης και αρθρογράφος που μιλά με άλλους πολίτες διαπιστώνω πως ο περισσότερος κόσμος μετά την κρίση έχει πια απομυθοποιήσει τους θεσμούς της εξουσίας και τα πρόσωπα που τους εκπροσωπούν. Ακόμα κι εκείνοι που θίγονται λιγότερο από την κρίση αποστρέφονται πια την εικόνα του κουστουμάτου κυριλέ βουλευτή με τους σωφέρ.

Ο κόσμος έχει ανάγκη από προτάσεις για λύσεις που θα προέρχονται από προσγειωμένους και ικανούς ( όχι απλά κομματόσκυλα) ανθρώπους που γνωρίζουν πως η πολιτική από δω και πέρα σημαίνει κατά βάση δουλειά και ευθύνη.

Έχω την αίσθηση και την ελπίδα πως ο Έλληνας ψηφοφόρος σ΄αυτές τις εκλογές θα απαγκιστρωθεί απ’ τις παλιές συνήθειες συμμετοχής ως μέλος στο σμάρι της κηρήθρας, θα συνειδητοποιήσει το βάρος της δικής του ευθύνης και θα υποστηρίξει τις πολιτικές και τα πρόσωπα που θα συμβάλουν στο να βρούμε την έξοδο από την.…αδιέξοδο.