Πρέπει σε μια περιοχή μεγάλης αγροτικής παραγωγικότητας να αλλάξουμε ρότα και να γίνουμε παραγωγοί ενέργειας?
Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός χωροταξικός, οικονομικός -που συνδυάζεται με θολή νομοθεσία- στο θέμα των εγκαταστάσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, γεγονός που έχει καταντήσει Πανελλαδικά πληγή την χρήση των Α.Π.Ε.
Επίσης δεν πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες ως προς τα πιθανά κέρδη από τις ενεργειακές καλλιέργειες για τους αγρότες.
Ως προς την προστασία του Περιβάλλοντος που προκύπτει από την χρήση των Α.Π.Ε και συγκεκριμένα της βιομάζας, έχει τεθεί υπό σοβαρή αμφισβήτηση από αξιόλογους φορείς προστασίας του Περιβάλλοντος όπως ο οργανισμός "Ώρα της Γης" που εκτιμά -ήδη από το 2011- σύμφωνα με άρθρο της "Guardian", http://www.guardian.co.uk πως το Περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος από την υλοτομία και την αλλαγή των καλλιεργειών από διατροφικές σε ενεργειακές είναι ίδιο με το κόστος των παραδοσιακών τρόπων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός χωροταξικός, οικονομικός -που συνδυάζεται με θολή νομοθεσία- στο θέμα των εγκαταστάσεων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, γεγονός που έχει καταντήσει Πανελλαδικά πληγή την χρήση των Α.Π.Ε. Επίσης δεν πρέπει να καλλιεργούμε αυταπάτες ως προς τα πιθανά κέρδη από τις ενεργειακές καλλιέργειες για τους αγρότες.
- Πόση είναι η παραγωγή ανά στρέμμα και ποιες οι τιμές πώλησης ?
- Ποιοί είναι οι παράγοντες που καθορίζουν αυτές τις τιμές?
- Υπάρχει τεχνική εκτίμηση του ρίσκου αυτών των αγροτικών επενδύσεων για την περιοχή και για το αν είναι 'κατάλληλες' από κάθε άποψη?
Ως προς την προστασία του Περιβάλλοντος που προκύπτει από την χρήση των Α.Π.Ε και συγκεκριμένα της βιομάζας, έχει τεθεί υπό σοβαρή αμφισβήτηση από αξιόλογους φορείς προστασίας του Περιβάλλοντος όπως ο οργανισμός "Ώρα της Γης" που εκτιμά -ήδη από το 2011- σύμφωνα με άρθρο της "Guardian", http://www.guardian.co.uk πως το Περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος από την υλοτομία και την αλλαγή των καλλιεργειών από διατροφικές σε ενεργειακές είναι ίδιο με το κόστος των παραδοσιακών τρόπων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Τι είναι όμως τελικά το "Περιβάλλον"?
Είναι ό,τι μας περιβάλλει: Η φύση και η κοινωνία άρρηκτα δεμένες και αλληλοσυμπληρούμενες.
Και πώς εκτιμούμε ένα περιβαλλοντικό ρίσκο?
Υπάρχει ένας επιστημονικός όρος η "Κουλτούρα του Ρίσκου". Η Κουλτούρα του Ρίσκου είναι η τοποθέτηση στην ζυγαριά του κόστους και της ωφέλειας κάθε έργου, κάθε πράξης, είναι υποκειμενική και διαμορφώνεται από την κάθε κοινωνία.
Η Κουλτούρα του Ρίσκου των συμπολιτών μας Αυλωνιτών, υπαγορεύει τα εξής:
Από την μία μεριά της ζυγαριάς η ωφέλεια για το Περιβάλλον από την χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κι από την άλλη μεριά η εμπειρία του κινδύνου που ξεκινά από το γεγονός πως στην χώρα μας δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί και αυστηροί όροι με αποτέλεσμα η νοοτροπία του ανεξέλεγκτου οικονομικού κέρδους να είναι ελεύθερη να δρα ανενόχλητη χωρίς φραγμούς.
Οφείλουμε να σεβαστούμε λοιπόν το φυσικό Περιβάλλον που εξαρτάται από το κοινωνικό Περιβάλλον των Αυλωνιτών που επιθυμούν να κρατήσουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες στον τόπο τους και να διατηρήσουν το αίσθημα της ασφάλειας.
Το φυσικό με το κοινωνικό περιβάλλον δεν διαχωρίζονται και καμιά επένδυση δεν μπορεί να υλοποιηθεί με πραγματική επιτυχία αν δεν υπάρχει η συναίνεση και η συμμετοχή της κοινωνίας του Αυλώνα.
Είναι ό,τι μας περιβάλλει: Η φύση και η κοινωνία άρρηκτα δεμένες και αλληλοσυμπληρούμενες.
Και πώς εκτιμούμε ένα περιβαλλοντικό ρίσκο?
Υπάρχει ένας επιστημονικός όρος η "Κουλτούρα του Ρίσκου". Η Κουλτούρα του Ρίσκου είναι η τοποθέτηση στην ζυγαριά του κόστους και της ωφέλειας κάθε έργου, κάθε πράξης, είναι υποκειμενική και διαμορφώνεται από την κάθε κοινωνία.
Από την μία μεριά της ζυγαριάς η ωφέλεια για το Περιβάλλον από την χρήση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κι από την άλλη μεριά η εμπειρία του κινδύνου που ξεκινά από το γεγονός πως στην χώρα μας δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί και αυστηροί όροι με αποτέλεσμα η νοοτροπία του ανεξέλεγκτου οικονομικού κέρδους να είναι ελεύθερη να δρα ανενόχλητη χωρίς φραγμούς.
Οφείλουμε να σεβαστούμε λοιπόν το φυσικό Περιβάλλον που εξαρτάται από το κοινωνικό Περιβάλλον των Αυλωνιτών που επιθυμούν να κρατήσουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες στον τόπο τους και να διατηρήσουν το αίσθημα της ασφάλειας.
Το φυσικό με το κοινωνικό περιβάλλον δεν διαχωρίζονται και καμιά επένδυση δεν μπορεί να υλοποιηθεί με πραγματική επιτυχία αν δεν υπάρχει η συναίνεση και η συμμετοχή της κοινωνίας του Αυλώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου