Σχολικές υπερβολές.

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δεν θα ασχοληθώ σ' αυτό το ιστολόγιο με το θέμα της σχολικής εκδήλωσης του ΓΕΛ Ωρωπού που έγινε την 22α Μαρτίου, στα πλαίσια του ηλεκτρονικού εκπαιδευτικού προγράμματος αδελφοποίησης σχολείων της Ε.Ε. eTwinning. Ένα διαδικτυακό πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ στα πλαίσια του προγράμματος "Δια Βίου Μάθησης".
Τα μηνύματα όμως που δέχομαι από την τοπική μας κοινωνία δεν μου αφήνουν περιθώρια να το αφήσω ασχολίαστο.
Το πρώτο που μου έκανε εντύπωση ήταν η προσπάθεια να αναχθεί ένα συνηθισμένο σχολικό γεγονός σε μέγα ζήτημα! 
Πριν από αρκετές μέρες ο κ. Φοριάρης, Πρόεδρος της ΚΕΔΩ, ανακοίνωσε την διεξαγωγή συσσιτίων για πολύτεκνες και άπορες οικογένειες, ένα πρόσφατο αρνητικό φαινόμενο και για την περιοχή μας.Όταν υπάρχουν στον τόπο μας παιδιά που έχουν ανάγκη από βασικά αγαθά όπως τρόφιμα, πώς μπορούμε να γιορτάζουμε με τόση έμφαση (σκηνικά, μπουφέδες, δώρα) ένα πρόγραμμα όπως δεκάδες προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας για τα σχολεία; 
 Απ' αυτά τα προγράμματα με τα οποία συνήθως εμπλουτίζουν τα βιογραφικά τους οι υποψήφιοι διευθυντές.
Ενδεικτική του συνηθισμένου της υπόθεσης ήταν η απουσία από την εκδήλωση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Β'/θμιας Εκ/δευσης Αν. Αττικής.
Για να έρθουμε και λίγο στο θέμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας το project για τα σπορ, τις επιστήμες και για το αν αποτελούν τέχνη, που φαίνεται να έχει αναλάβει το ΓΕΛ Ωρωπού σε συνεργασία με το Ιταλικό σχολείο με το οποίο αδερφοποιήθηκε- στα πλαίσια πάντα του ίδιου προγράμματος-  σε ποιό στάδιο βρίσκεται; Γιατί στο σχετικό wiki, από τις αρχές του περασμένου Οκτώβρη, δεν φαίνεται να υπάρχει μέχρι σήμερα καμία δραστηριότητα.
Πεποίθησή μου είναι πως η εκπαίδευση κι ο πολιτισμός δεν θα έπρεπε να είναι πολυτέλεια και μπράβο στα παιδιά και τους γονείς που έχουν το κουράγιο να βάλουν στην άκρη τα όποια προβλήματα τους δημιουργεί η οικονομική κρίση και να δημιουργήσουν πολιτισμό.
Μπράβο και στους απλούς εκπαιδευτικούς των 800 πια ευρώ οι περισσότεροι εκ των οποίων (όσοι δεν είχαν "μέσον") έχουν γυρίσει την Ελλάδα, έχουν ταλαιπωρηθεί ξεκινώντας ως ωρομίσθιοι και αναπληρωτές για να καταφέρουν να διοριστούν μετά από χρόνια, έχουν δάνεια και οικογένειες που στερούνται, άνηκαν δε πάντα στους χαμηλόμισθους δημόσιους υπαλλήλους που ασκούν πραγματικό λειτούργημα διδάσκοντας τα παιδιά μας.