Άρθρο του στελέχους της Ένωσης Νέων Αυτοδιοικητικών και δημοτικού συμβούλου Παλλήνης Νεκτάριου Καλαντζή.
Με
αφορμή την πρόσφατη απώλεια ενός κατοίκου της Ραφήνας, που υπέστη καρδιακό
επεισόδιο και υπέκυψε, εξαιτίας της ολιγωρίας να έρθει εγκαίρως ασθενοφόρο από
την Αρτέμιδα, με κατεύθυνση το Κέντρο Υγείας Σπάτων, έρχεται στο προσκήνιο ξανά
το πρόβλημα που υπάρχει στους περισσότερους δήμους της Ανατολικής Αττικής
σχετικά με το ζήτημα των μονάδων Υγείας, πρωτοβάθμιας και όχι μόνο φροντίδας,
καθώς και με την έλλειψη ασθενοφόρων σε καίρια και κομβικά σημεία της
Ανατολικής Αττικής.
Σε μια περιοχή που τελικά ποτέ δεν κατασκευάστηκε μεγάλο
νοσοκομείο και όπου βρίσκονται διάσπαρτα Κέντρα Υγείας τοπικού χαρακτήρα, από
το Λαύριο, τα Καλύβια και το Μαρκόπουλο ως το Κορωπί, τα Σπάτα, τη Ραφήνα και
τη Νέα Μάκρη, έχουμε κατορθώσει στην Ελλάδα του σήμερα να υπολειτουργούν σε
ώρες και μειωμένες ειδικότητες ιατρών, με κίνδυνο την υγεία, τόσο των κατοίκων,
όσο και των επισκεπτών της περιοχής. Δεν είναι δυνατόν να έχει κατασκευαστεί σύγχρονο
κέντρο Υγείας στη Ραφήνα, με ιδιωτική δωρεά και αυτό να λειτουργεί μόνο τις
καθημερινές και μέχρι το μεσημέρι και να είναι κλειστό απογεύματα και
σαββατοκύριακα. Δεν είναι δυνατόν η Ραφήνα, το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι της
Αττικής, με επιβατική κίνηση εκατοντάδων χιλιάδων επιβατών προς τις Κυκλάδες,
να μην έχει ασθενοφόρο στην περιοχή για την οποιαδήποτε περίπτωση συμβεί κάτι.
Επιβάλλεται κάθε δήμος στην Ανατολική Αττική να έχει από ένα τουλάχιστον
ασθενοφόρο σε ετοιμότητα και τα Κέντρα Υγείας να έχουν 24ωρη εφημερία, αφού οι
περισσότερες περιοχές είναι μακριά από κεντρικά νοσοκομεία της Αθήνας και είναι
σημαντική η συμβολή τους, σε μια περίπτωση τροχαίου ατυχήματος ή μιας περίπτωση
εμφράγματος. Στην Ελλάδα του 2016 δε νοείται να φεύγουν άνθρωποι από μια
καθυστέρηση ασθενοφόρου ή μιας απόφασης να αφήνει ένα Κέντρο Υγείας κλειστό και
να μην εφημερεύει. Στην Ανατολική Αττική με το διεθνές αεροδρόμιο Ελ.
Βενιζέλος, τα δυο μεγάλα λιμάνια Λαυρίου και Ραφήνας, με τους μεγάλους οδικούς
άξονες, τα Μεσόγεια και η Λαυρεωτική πλέον βρίσκονται σε σημείο μηδέν ως προς
το επίπεδο παροχής της δημόσιας υγείας στους κατοίκους των περιοχών.
Όταν το κεντρικό κράτος ζητά να κάνουν οικονομική
διαχείριση των νοσοκομείων οι δήμοι, χωρίς να τους παρέχει τα βασικά , δε
μπορούμε να μιλάμε ούτε για κράτος, ούτε για αυτοδιοίκηση, χωρίς πόρους. Αν δεν
αποφασίσουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα του σήμερα, θα οδηγηθούμε για ακόμη μια φορά
στο παρελθόν, υποθηκεύοντας το μέλλον της επόμενης γενιάς, που θέλουμε όλοι να
είναι καλύτερο από το παρόν που ζούμε σήμερα.
