Με αφορμή σχόλιο αναγνώστη για τον Εθνικισμό.

Με αφορμή το σχόλιο του αναγνώστη μου κ. Τουρτόγλου στην ανάρτηση Τι σημαίνει τελικά το "προοδευτικό πρόσημο", επεξηγώ την φράση μου "ο αναγεννημένος εθνικισμός είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθούν οι κοινωνίες δεμένες στο... απώτερο παρελθόν που πέρασε ανεπιστρεπτί". 
Ο σύγχρονος Εθνικισμός ξεκινά από την ανάγκη ανάκτησης της χαμένης κοινωνικής σταθερότητας και της συλλογικής ταυτότητας που επιφέρει ο ανεξέλεγκτος παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός. Μέσω της αναβίωσης του Εθνικισμού οι Έλληνες κι οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να κρατηθούν δεμένοι στο κράτος-έθνος, δηλαδή στο παρελθόν.
 Και εξηγούμαι:
Το κράτος-έθνος σαν μορφή διοικητικής οργάνωσης των Ευρωπαϊκών κοινωνιών ξεκίνησε μετά την άνοδο της αστικής τάξης στην εξουσία και την βιομηχανική επανάσταση.
Με βάση την εθνική ταυτότητα του πληθυσμού μιας περιοχής ορίζονταν φυσικά σύνορα διοικητικής αυτοτέλειας και εθνικής κυριαρχίας. Ο Εθνικιστής αυτοπροσδιορίζει την συλλογική του ταυτότητα με βάση την εθνότητά του και όχι για παράδειγμα την οικονομική-ταξική του θέση.
 Στην σημερινή εποχή, της παγκοσμιοποίησης, η κοινωνική δράση αποδεσμεύεται από τον τόπο και κινείται στον χώρο ανάμεσα και πέρα από τα έθνη. Δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω στις μορφές εξουσίας που καθορίζονταν από το κράτος-έθνος, όσο υπάρχει εξελιγμένη τεχνολογία στις μεταφορές και τις επικοινωνίες. Όσο για τα νέα κέντρα άσκησης εξουσίας ξεκινούν από τις παγκόσμιες Πόλεις, τις απευθείας συνεργασίες μεταξύ τοπικών κοινοτήτων όπως οι αδελφοποιήσεις πόλεων, τους διακρατικούς διεθνείς οργανισμούς έως τα διαδικτυακά κινήματα πολιτών.
 Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς τα γνωστά στερεότυπα για τους "απέναντι" που αναπόφευκτα δημιουργεί ο Εθνικισμός, τότε μόνο για πρόοδο δεν μπορούμε να μιλήσουμε.