(πρώτη δημοσίευση "Υπέρβαση")
Αφιερωμένη στους φορείς, τους πολίτες και τους συλλόγους του Δήμου Ωρωπού -τους οποίους και ήθελε να τιμήσει- ήταν η κοπή της πίτας της δημοτικής αρχής, μια καλή εκδήλωση-πρωτοβουλία του δημάρχου ώστε να βρεθούν στον ίδιο χώρο και να κόψουν μαζί την πίτα τους όλοι οι σύλλογοι του Δήμου.
Οι οποίοι είναι γύρω στους 200-300 (σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δημάρχου) και φυσικά δεν είναι δυνατόν να παρίσταται κανείς σε 200 πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις μέσα σ’ ενάμιση μήνα!!
Ο Δήμαρχος μίλησε για συνεργασία του Δήμου με τους Συλλόγους ακόμα και για την πρόθεση της δημοτικής αρχής να δεχθεί απ’αυτούς υποδείξεις. Στην συνέχεια έκανε σύντομο απολογισμό του έργου του πρώτου έτους της Καλλικράτειας δημοτικής αρχής. Έπειτα πήραν το “κομμάτι” τους οι επίσημοι και… τέλος οι Σύλλογοι….
Προσωπικά, σαν απλός δημότης που παρευρέθηκε στην εκδήλωση ένιωσα πολύ πιο βολικά απ’το αν ήμουν Πρόεδρος Συλλόγου. Mου προσέφεραν καφέ και βασιλόπιτα ενώ καθόμουν άνετα σε τραπέζι, κι αποχώρησα μαζί με τους επισήμους και τον περισσότερο κόσμο όταν άρχισα να “χάνομαι στην μετάφραση” των ονομάτων των Συλλόγων.
Oι Πρόεδροι των Συλλόγων, όρθιοι και στη σειρά, περίμεναν καρτερικά ν’ακουστεί το όνομα του Συλλόγου τους για να πάρουν το κομμάτι τους ενώ οι κυρίες που είχαν αναλάβει την κοπή της πίτας έκαναν αγώνα δρόμου ώστε να προχωρά γρήγορα η διαδικασία.
Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν πως ο Δήμαρχος προσπάθησε ειλικρινά να κάνει μια πρωτότυπη κίνηση να προσεγγίσει τους Συλλόγους (τιμώντας τους) όμως στην πράξη ένα τέτοιο εγχείρημα έχει σοβαρές πρακτικές δυσκολίες που - μέσω της εμπειρίας - μπορούν, ίσως, στο μέλλον, να ξεπεραστούν.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να γράψω δυό λόγια στα μέλη των συλλόγων (άλλωστε είμαι κι εγώ μέλος ) και στους Προέδρους τους:
Όταν δημιουργείται ένας Σύλλογος έχει συγκεκριμένους εξωραϊστικούς – πολιτιστικούς ή άλλους κοινωφελείς σκοπούς. Η συνεργασία με τις αρχές του τόπου, φυσικά, είναι απαραίτητη.
Δεν πρέπει όμως να μεταλλάσσεται συχνά άθελά μας και χωρίς να το συνειδητοποιούμε σε αυτοσκοπό.
Οι δημοτικοί άρχοντες έχουν κι εκείνοι συγκεκριμένη δουλειά και υποχρεώσεις ο καθένας ανάλογα με την θέση που κατέχει.
Κανείς δεν μπορεί να παρεξηγήσει έναν αιρετό που δεν μπόρεσε να παραβρεθεί σε 200 εκδηλώσεις μέσα σε 45 μέρες!
Ίσως, στους καιρούς που ζούμε, θα έπρεπε να βρισκόμαστε περισσότερο μεταξύ μας τα μέλη των συλλόγων, να συζητάμε και να προγραμματίζουμε τους στόχους μας, να αλληλοστηριζόμαστε όσο πιο ενεργά γίνεται, να είμαστε ενωμένοι, να κόβουμε τις πίτες μας και να προχωράμε.
Όσο για την εξουσία οι δρόμοι μας θα συναντηθούν θέλουμε δεν θέλουμε στην διαχείριση των προβλημάτων και στην προσπάθεια αναβάθμισης του τόπου μας.
Άλλωστε εμείς οι πολίτες – δημότες, τα μέλη των συλλόγων, είμαστε η βάση για κάθε αιρετή αρχή κι αυτό δεν αλλάζει.
Αφιερωμένη στους φορείς, τους πολίτες και τους συλλόγους του Δήμου Ωρωπού -τους οποίους και ήθελε να τιμήσει- ήταν η κοπή της πίτας της δημοτικής αρχής, μια καλή εκδήλωση-πρωτοβουλία του δημάρχου ώστε να βρεθούν στον ίδιο χώρο και να κόψουν μαζί την πίτα τους όλοι οι σύλλογοι του Δήμου. Οι οποίοι είναι γύρω στους 200-300 (σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δημάρχου) και φυσικά δεν είναι δυνατόν να παρίσταται κανείς σε 200 πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις μέσα σ’ ενάμιση μήνα!!
Ο Δήμαρχος μίλησε για συνεργασία του Δήμου με τους Συλλόγους ακόμα και για την πρόθεση της δημοτικής αρχής να δεχθεί απ’αυτούς υποδείξεις. Στην συνέχεια έκανε σύντομο απολογισμό του έργου του πρώτου έτους της Καλλικράτειας δημοτικής αρχής. Έπειτα πήραν το “κομμάτι” τους οι επίσημοι και… τέλος οι Σύλλογοι….
Προσωπικά, σαν απλός δημότης που παρευρέθηκε στην εκδήλωση ένιωσα πολύ πιο βολικά απ’το αν ήμουν Πρόεδρος Συλλόγου. Mου προσέφεραν καφέ και βασιλόπιτα ενώ καθόμουν άνετα σε τραπέζι, κι αποχώρησα μαζί με τους επισήμους και τον περισσότερο κόσμο όταν άρχισα να “χάνομαι στην μετάφραση” των ονομάτων των Συλλόγων.
Oι Πρόεδροι των Συλλόγων, όρθιοι και στη σειρά, περίμεναν καρτερικά ν’ακουστεί το όνομα του Συλλόγου τους για να πάρουν το κομμάτι τους ενώ οι κυρίες που είχαν αναλάβει την κοπή της πίτας έκαναν αγώνα δρόμου ώστε να προχωρά γρήγορα η διαδικασία.
Η εντύπωση που αποκόμισα ήταν πως ο Δήμαρχος προσπάθησε ειλικρινά να κάνει μια πρωτότυπη κίνηση να προσεγγίσει τους Συλλόγους (τιμώντας τους) όμως στην πράξη ένα τέτοιο εγχείρημα έχει σοβαρές πρακτικές δυσκολίες που - μέσω της εμπειρίας - μπορούν, ίσως, στο μέλλον, να ξεπεραστούν.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να γράψω δυό λόγια στα μέλη των συλλόγων (άλλωστε είμαι κι εγώ μέλος ) και στους Προέδρους τους:
Όταν δημιουργείται ένας Σύλλογος έχει συγκεκριμένους εξωραϊστικούς – πολιτιστικούς ή άλλους κοινωφελείς σκοπούς. Η συνεργασία με τις αρχές του τόπου, φυσικά, είναι απαραίτητη.
Δεν πρέπει όμως να μεταλλάσσεται συχνά άθελά μας και χωρίς να το συνειδητοποιούμε σε αυτοσκοπό.
Οι δημοτικοί άρχοντες έχουν κι εκείνοι συγκεκριμένη δουλειά και υποχρεώσεις ο καθένας ανάλογα με την θέση που κατέχει.
Κανείς δεν μπορεί να παρεξηγήσει έναν αιρετό που δεν μπόρεσε να παραβρεθεί σε 200 εκδηλώσεις μέσα σε 45 μέρες!
Ίσως, στους καιρούς που ζούμε, θα έπρεπε να βρισκόμαστε περισσότερο μεταξύ μας τα μέλη των συλλόγων, να συζητάμε και να προγραμματίζουμε τους στόχους μας, να αλληλοστηριζόμαστε όσο πιο ενεργά γίνεται, να είμαστε ενωμένοι, να κόβουμε τις πίτες μας και να προχωράμε.
Όσο για την εξουσία οι δρόμοι μας θα συναντηθούν θέλουμε δεν θέλουμε στην διαχείριση των προβλημάτων και στην προσπάθεια αναβάθμισης του τόπου μας.
Άλλωστε εμείς οι πολίτες – δημότες, τα μέλη των συλλόγων, είμαστε η βάση για κάθε αιρετή αρχή κι αυτό δεν αλλάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου