Το "αντιμνημόνιο" και οι κίνδυνοι στις δημοτικές εκλογές.

Πολύ συχνά ακούγεται από πολιτευτές και παρατάξεις η ανάγκη για έναν Δήμο Ωρωπού χωρίς μνημόνια και την δημιουργία τοπικού 'Aντιμνημονιακού' μετώπου.
Ο όρος 'Αντιμνημονιακός' είναι αδόκιμος διοτί πρώτα απ' όλα δεν υπάρχουν πραγματικά 'Mνημονιακοί' Έλληνες πολίτες. Εκτός από κάποιους πολιτικούς, ορισμένους τεχνοκράτες και ελάχιστους που ωφελούνται από την λιτότητα και την κρίση. Οι υπόλοιποι έχουμε χάσει περιουσία και στην χειρότερη των περιπτώσεων τις δουλειές μας. Επίσης η χρήση του όρου ενέχει τους παρακάτω κινδύνους:

• Τι θα πει 'Αντιμνημονιακή' δημοτική διοίκηση και πως ακριβώς θα εφαρμοστεί? Με ποιο πρόγραμμα και ποιες πρακτικές? Το μνημόνιο είναι οι όροι της συμφωνίας με τους δανειστές μας που επιβάλει την αναδιάρθρωση του δημοσίου και τα μέτρα της εξοντωτικής λιτότητας που βιώνουμε. Αρμόδια να αντιμετωπίσει αυτού του είδους συμφωνίες και δεσμεύσεις σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία  είναι η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία του κεντρικού κράτους. Ένας δήμαρχος με 20 συμβούλους πως θα το καταργήσουν σε τοπικό επίπεδο? Εκτός κι αν υπάρξουν φαινόμενα αυτονόμησης.

•   Στο 'Αντιμνημονιακό' μέτωπο ανήκουν και αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Μέσα σ' αυτές και νοσταλγοί της επταετίας και άλλες εθνικοσοσιαλιστικές δυνάμεις. Με ποιο τρόπο θα συνεργαστούν με την αντιμνημονιακή Αριστερά που αποτελεί δημοκρατική δύναμη? Εκτός κι αν κάποιοι ακολουθήσουν την τακτική ο σκοπός (εξουσία) αγιάζει τα μέσα και έτσι λοιπόν ο καλός αντιμνημονιακός μύλος όλα τα αλέθει κάτι που δεν θέλω να πιστεύω πως θα συμβεί στον τόπο μου.

• Το δίλημμα θέτει την κοινωνία σε αντιπαράθεση δημιουργώντας στρατόπεδα. Όποιος δεν συντάσσεται με τον όρο 'Αντιμνημονιακός' όπως τον ορίζει ο καθένας είναι αυτομάτως 'Μνημονιακός' μέσα από την παιδική λογική ό,τι δεν είναι μαύρο είναι άσπρο. Οι επιλογές είναι δύο: αντίθετες και σε αντιπαράθεση, ανεξάρτητα από το πως αυτοπροσδιορίζεται κανείς. Το επόμενο βήμα του Λογικού Παράδοξου που λέγεται "Ψευδές Δίλημμα" είναι να δημιουργούμε στερεότυπα: 

ο Τάδε ≠ Aντιμνημονιακός άρα ο Τάδε = Μνημονιακός,  και Μνημονιακός = επιθυμεί την λιτότητα, την φτώχεια, την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική. Αυτό το λογικό παράδοξο δεν ωφελεί την κοινωνία μας παρά τοποθετεί με απολυταρχικό τρόπο τους πολίτες σε καλούπια.

Τα ψευδή διλήμματα που μπορούν να μας διχάσουν δεν θα πρέπει να πρωταγωνιστούν σ' έναν δημόσιο διάλογο για τα καθημερινά απτά και ουσιαστικά ζητήματα του Δήμου μας. 

Τέλος, το Αντιμνημονιακό μέτωπο όχι μόνο δεν είναι ενιαίο στον Δήμο μας αλλά δεν έχει και συγκεκριμένες προτάσεις που να το χαρακτηρίζουν.